februari 7, 2019
fan Michiel Sweerts*
It jûnsread kleuret noch de loft,
dy’t al de nacht foarseit,
de wurge dei leit him no del,
gjin hoanne dy’t mear kraait.
De ûle gûlt en is dan stil,
in skym ropt op syn flecht;
twa wurge pylgers komme del,
it fiere doel klinkt echt.
Barmhertigens foar wa’t op reis
is foar syn sieleheil
fiert nei de himel, net de hel:
‘Jim komme wer op peil,’
… sa seit de weard, syn wolkom klinkt
as ’t koeren fan de do.
‘De hoanne kraait al ier en skel,
dat krije jim kado.’
* Michiel Sweerts (1618-1664)
Skilderij ‘Wolkom oan de pylgers’
januari 31, 2019
fan Georg Grosz*
fan Max Slevogt**
Finzen yn de boeien fan de stêd,
krioelje lju de strjitten út
op wei nei har idoal,
dat wykt, draaft fierder fuort…
gjin útkomst yn de metropoal.
Fjoerread giet it folk yn flammen op,
de jiske is it lichte guod,
it hat wat wei fan moal.
Tusken kaken sit de linkerearm,
de tosken kringe troch de hûd;
natoer is har idoal,
sy leit der middenyn,
slop op ’e skouders fan har boal.
Grien wiuwt har it tichte oerwâld ta
op ’t ritme fan de waarme wyn…
oars as de metropoal.
* Georg Grosz (1893-1959)
Skilderij ‘Metropolis’
** Max Slevogt (1868-1932)
Skilderij ‘Tiger yn it oerwâld’