mei 23, 2019
fan Périclès Pantazis*
De rokken binne krekt op langte
foar de moade bûtendoar,
foaral om út te waaien,
want dêr binne ploaien foar.
En doe’t it strân de dames wankte,
klonk it wolkom fan de wyn:
‘De rokken wurde flaggen,
ek al is it foar de skyn.’
De parasol kaam justjes heger
om it strieltsje sinneskyn
fan hier en hûd te warren,
brún giet tsjin de moade yn.
Sawat in heale langte leger
waait de wyn yn seil en fok:
‘Jim skipke jou ik faasje,
’k wurkje mei oan ’t wiere lok.
* Périclès Pantazis (1849-1884)
Skilderij ‘Op it strân’
mei 16, 2019
fan Pierre Bonnard*
It foel my daliks op:
de drokte yn de iere moarn
mei folk en ezelskarre;
dat byld krong troch yn ’t atelier
en sette my ta streekjen oan…
ik wie wer yn Parys bedarre.
Mei freon Vuillard hie ’k op
’en paad west nei it bûtenlân
foar frjemde ynspiraasje;
dy waaide oan fan oer de see,
liet weagen rôlje oer it strân
en soarge foar ferdivedaasje.
It foel my doe al op
dat wurkjen rekke út ’e toan,
ik hie ’t kreëarjen sparre
foar letter op it âlde stee…
de moarntiid yn Parys spriek oan,
ik koe my folút skeppend warre.
* Pierre Bonnard (1867-1947)
Skilderij ‘Moarntiid yn Parys’