juni 6, 2019
fan Aert van der Neer*
It treft net inkeld earme skiters,
dy’t mei lijen har troch ’t libben slaan,
elk kriget yn ’t bestean syn diel
en rint troch ’t duvelsk lot gefaar,
ek hege miters.
Gjinien wist fan de earste flammen
bûten ’t hurdfjoer en ’t gewoane dwaan,
ynienen lôge ’t yn ’t kastiel
en fierder troch it hege dak,
elk stie ferlamme.
Mynhear pastoar begûn te bidden,
sloech in krús, rôp fjurrich oan de Geast
dat wetter út ’e himel kaam,
dan kriich de hear ek syn gerak…
de tsjerke siedde.
Wa’t rispe hie, wie faak de rike,
fan ’t gehiel kriich hy it aldermeast:
in hiele keppel tsjin ien laam;
jûn rûn it oars, ’t wie duvelsk raar
lykas ’t no like.
* Aert van der Neer (1603-1677)
Skilderij ‘Utslaande brân op in kastiel’
(detail)
mei 30, 2019
fan Fritz von Uhde*
Oan har is ’t measte wyt,
wat wiist op wat har takomst wurdt:
in troujurk foar ien dei, dêrnei
as mem sân dagen binnendoar,
sjoch hoe’t it swarte by it wite stiet,
dêr bist no ienkear famke foar.
Mar ien kear bisto bern,
dat hat mem hûndert kear al sein;
har fraach – hoe faak bist frou dêrnei –
krijt sy net ien kear antwurd op;
wol hûndert plaatsjes mei se hjoed besjen,
sy is fan heit in leave pop.
Op ’t lêste plaatsje stiet
in âlde beppe yn it swart,
it is gjin jurk foar mar ien dei,
dêr binne âlde klean net foar,
sjoch no ris nei de mûtse, dy is wyt…
trout beppe nochris mei… in oar?
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Skilderij ‘It plaatsjeboek’
Skilderij ‘Alde frou mei krúk’