maart 28, 2019
fan Pieter van Anraedt*
Gjin tinken mear oan ’t jonge bern
dat beide jierren earder wiene,
sy binne grutsk as man en frou
en sitte sa’t se binne:
fier foar harren út te sjen.
Net dat sy tinke oan de dea,
mar wol oan wat de jierren bringe;
sy binne kreas as man en frou,
dus soe it no moai kinne:
glêd fan hûd en rjocht fan lea.
Sy komme ek geastkrêftich oer,
wat yndruk op it neiteam makket;
de neitins oan in man en frou
sil troch de tiden rinne,
sa ha libbens dochs noch doer.
Syn hân jout krêftich oan ’t ferskil,
de skepping hat it sa ha wollen:
de man is net sa as de frou
mei hannen dy’t bûn binne
oan elkoar en sûnder wil.
* Pieter van Anraedt (1635-1678)
Skilderij ‘Portret fan in hear’
Skilderij ‘Portret fan in frou’
maart 21, 2019
fan William Turner
Ik seach de berch troch ’t finster hinne
en tocht: dit is myn Switserlân,
it gea fan hichten en fan lichten;
’k streke mei in rappe hân
noch foar it rizen fan de sinne.
De stilte krong troch ’t iepen finster
oant hûnen giselen nei ’t wiet,
ik tocht: no ha wy wol de hichte,
mar in keppel einen liet
him hearre, drippen yn de glinster.
Ik siet dêr wer nei tolve oeren
en streke tinten yn it brein;
omdat de stilte my ferlichte,
hie ’k ’t pinseel op tafel lein
en seach hoe’t boatsjes net mear foeren.
Mar moarn pinseelje ik derhinne
en tink net mear: dit is de ein.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘De blauwe Rigi;
Mar fan Luzern by ’t opkommen fan de sinne’
Skilderij ‘De reade Rigi:
Mar fan Luzern by ’t ûndergean fan de sinne’