april 25, 2019
fan William Turner*
De nacht is minder swart
as wat de djipte makke hat
troch tûzen tiden hinne.
De wurkers sakje wei
djip yn de ierde, dêr’t gjin dei
te sjen is, om te winnen…
… it swarte goud, dat telt
de flammen tsjin de fûle kjeld
om sulverstof te wurden.
De sjouwers jouwe acht
by fjurren yn ljochtmoannenacht,
swart wurde grize burden.
De skûten komme djip
te lizzen, dan fart skip nei skip
it goud nei fiere kimen.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Sjouwers lade nachts stienkoal’
april 18, 2019
fan Jan Adam Kruseman*
fan Orest Adamovitsj Kiprenski**
Hy hat it mei himsels goed troffen,
mei in holle dy’t der wêze mei,
de skouders breed, it boarst foarút,
de linkerhân klear foar de klap,
de rjochter showt syn skriuwtalint,
’t swart-wyt noch ta beslút.
By tsjuster is er mankelyk,
oerdei in master yn de romantyk.
Lit him mar yn syn eigen rûnte,
ynkeard want hy sjocht no nearne nei,
mar earder krong syn eachopslach
troch alles hinne, klap nei klap
kriich hy werom, is net oars wend
as wês foar ynkear wach.
Oerdei sjocht hy it aldermeast,
it byld komt yn de skimer fan de geast.
* Jan Adam Kruseman (1804-1862)
Skilderij ‘Portret fan Adrianus Anthony Vinju’
** Orest Adamovitsj Kiprenski (1782-1836)
Skilderij ‘Portret fan dichter Zjoekovski’