juli 4, 2019
fan William Turner*
Kin in minske heger komme
as Sint Gotthards heechste top?
Hy stekt de goaden nei de kroan,
de sterkste nimt it foar de duvel op,
want beide kin it neat ferdomme…
… dat de swakken djipper falle
as Sint-Gotthards wetterfal,
dy’t mei geweld en wyt fertoan
sprekt oan en nimt ek oan in driigjend stal,
lykas de sterken it graach wolle.
Wit dat duvels brêgen bouwe,
foar de iene om deroer,
de oare glydt der raar bydel,
de huorrerinder komt sa by de hoer,
dy’t fallen is yn duvels klauwen.
Sjoch, ynienen stiet de bôge
boppe brêge, pas en fal
as kompensaasje foar de hel;
de swakke skôget alle kleuren al,
de sterke fielt de hjitte lôge.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘De Duvelsbrêge, Sint Gotthardpas’
juni 27, 2019
fan Jan van Goyen*
It wie net foar de earste kear
dat hy in swarte himel seach,
mar altyd wie it troch it finster,
dat lûd joech troch de rein en heil
en troch de wjerljocht glinster.
Hjoed wie er op ’e bou by ’t strân
by kleare loft en lege weach;
gjin each hie hy foar wat der riisde,
omdat er bûgd stie boppe ’t lân,
dat him syn plicht oanwiisde:
‘Sa silsto swittend oan it wurk
as Adam dy’t nei ’t boulân teach
om dêr te bodzjen yn de sinne!’
Doe seach er it berûne swurk…
wêr koed er doe noch hinne?
Foar him wie it de earste kear
dat hy God ljochtsjen bûten seach,
syn grime hearde yn de tonger;
mei hannen gear bea hy om heil,
oars kriich syn kroas thús honger.
* Jan van Goyen (1596-1656)
Skilderij ‘Tongerloft’