mei 5, 2019
fan Knud Baade*
De stoarm en rotsen stekke op,
’t geweld fan machten brekt fûl los…
wa kin it needlot keare?
Elke weach hat heech it krop,
de gaos docht oars net as beare.
De machten falle fleanend oan,
it skipke hat neat oan in tros,
hâldfêst is net te finen;
yn de gaos is de hoop ferstoarn,
al wol de moanne net ferdwine.
Hy wiist it skip it spegelpaad
fan himelsk ljocht, dat komt fan pas
yn tiden fan kweamachten;
fredich wurdt it skip dan fierder laat,
befrijd, beskerme troch de wachten.
* Knud Baade (1808-1879)
Skilderij ‘Stoarmige nacht’
Skilderij ‘In Noarsk fjord by moanneljocht’
mei 2, 2019
fan Adriaan Wulffaert*
It feest hat west, de nacht komt oan,
it miel wie bêst, de drank joech fleur,
gjin wanlûd hat hjoed klonken,
wol it liet, soms falsk fan toan
troch Roel, hy wie stomdronken.
It is de heechste tiid om fuort
te gean, de nacht jout amper kleur,
mar mem jout oan har dochter
mear as rie, in koer fol guod,
har skoansoan harket nochter…
… fernimt wol ’t lôgjen fan it fjoer,
dat útbrekt middenyn de nacht,
hy moat noch efkes wachtsje…
triennen fan har lytse broer
ferkoartsje noch it nachtsje.
* Adriaan Wulffaert (1804-1873)
Skilderij ‘Ofskie fan it breidspear’