mei 30, 2019
fan Fritz von Uhde*
Oan har is ’t measte wyt,
wat wiist op wat har takomst wurdt:
in troujurk foar ien dei, dêrnei
as mem sân dagen binnendoar,
sjoch hoe’t it swarte by it wite stiet,
dêr bist no ienkear famke foar.
Mar ien kear bisto bern,
dat hat mem hûndert kear al sein;
har fraach – hoe faak bist frou dêrnei –
krijt sy net ien kear antwurd op;
wol hûndert plaatsjes mei se hjoed besjen,
sy is fan heit in leave pop.
Op ’t lêste plaatsje stiet
in âlde beppe yn it swart,
it is gjin jurk foar mar ien dei,
dêr binne âlde klean net foar,
sjoch no ris nei de mûtse, dy is wyt…
trout beppe nochris mei… in oar?
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Skilderij ‘It plaatsjeboek’
Skilderij ‘Alde frou mei krúk’
mei 23, 2019
fan Périclès Pantazis*
De rokken binne krekt op langte
foar de moade bûtendoar,
foaral om út te waaien,
want dêr binne ploaien foar.
En doe’t it strân de dames wankte,
klonk it wolkom fan de wyn:
‘De rokken wurde flaggen,
ek al is it foar de skyn.’
De parasol kaam justjes heger
om it strieltsje sinneskyn
fan hier en hûd te warren,
brún giet tsjin de moade yn.
Sawat in heale langte leger
waait de wyn yn seil en fok:
‘Jim skipke jou ik faasje,
’k wurkje mei oan ’t wiere lok.
* Périclès Pantazis (1849-1884)
Skilderij ‘Op it strân’