september 19, 2019
fan Paul Cézanne*
Hy hat de put derút,
syn hiele libben wie ’t in wrotten
fan de iere moarn oant lette jûn,
de stôk fertelt wat fan de rêch:
ûnder rjocht en boppe krom,
hy hâldt it net sa lang op fuotten.
De hannen freegje om
lang sterk te bliuwen, like sûn
as earder ’t fee en no syn katten.
Hy kaam út tsjerke wei,
hat harke nei de Bibelwurden,
dêr’t net mei te spotten falt, want bûn
bliuwt men oan Adams kromme rêch:
wrotte moast er foar syn brea,
’t bestean wie nei de fal ferhurde.
De hannen yn de bea,
de sûnden binne hjoed ferjûn,
moarn falle grif wer hurde wurden.
* Paul Cézanne (1838-1906)
Skilderij ‘Sittende boer’
Skilderij ‘Sittende boer mei hoed’
september 12, 2019
fan James Ensor*
Hy hinget, hat de geast al jûn,
dy’t op it stekken rjochte wie,
sadat it bloed nei bûten spuite,
mis fansels, hy wist net wat er die…
no swaaie swabbers yn it rûn.
De bonkerakken út ’e hel
beklaaiden har mei blûs en rok
om mei de rôver te ferkearen,
’t is in kwestje fan in klap en flok,
de swaai slacht ien al suchtsjend del.
De rôver sjocht it koarjend oan,
hy is net wend oan ’t bloedleas spul,
de fjochters kinne nei him fluitsje,
no’t er hinget, is it flauwe kul,
mei syn potinsje is ’t bedoarn.
De skôgers komme derop ta,
de hellestriid lûkt eagen oan,
faaks kin it minskdom derfan leare:
dit bart hjoed mei him, mar oaremoarn
kin ik de strôte sletten ha.
* James Ensor (1860-1949)
Skilderij ‘Bonkerakken meitsje spul
om ien dy’t ophongen is’