oktober 24, 2019
fan Hendrick Goltzius*
Dêr leit er útteld op it fjild,
hoefolle swinen hat er sketten?
Fertelle kin er it net mear,
syn bloed waard net fergees fergetten.
Adonis wie in kreaze fint,
by wa’t goadinne Venus swarde,
by heech en leech en kear op kear
bleau sy by him, mar wat doe barde…
… dat bearde lûd, in everswyn
sloech ta en tagelyk in wûne,
Adonis telde doe net mear,
ien minder ûnder de miljoenen.
Foar Venus wie Adonis mear:
ûntelber wiene alle drippen,
Adonis’ bloed wie suver, klear
foar ’t bloeien, neat koe dêroan tippe.
Mei nektar mongen waard in drip
in klaproas troch de jierren hinne
as teken fan de leafde, net
te tellen… sa koe sy beminne.
* Hendrick Goltzius (1558-1617)
Skilderij ‘Stjerrende Adonis’
oktober 17, 2019
fan Cornelis Bisschop*
Sjoch hoe’t ik dit gerdyn optil
om jim in oar doek sjen te litten,
dat my oansprekt om it byldferhaal,
ik lit dêrmei myn eigen witte.
Sjoch Ganymedes, soan fan Tros,
Trojaanske kening, dy’t syn soantsje
hoedzje lit syn hiele keppel skiep,
dy hâlde fan dat kreaze mantsje.
Sjoch Jupiter syn eachopslach,
dy krijt de hoeder yn de gaten;
wylst de keppel lûd de needrop jout,
wit Jupiter him te bepraten.
Sjedêr Olympus, op ’e top
moat Ganymedes wyn ynskinke
foar de goaden, ek foar Jupiter,
dy’t hy betsjinnet op syn winken.
Sjoch hoe’t ik myn gemoed optil:
ferlern ha ik myn leaf lyts soantsje,
’k slaan myn eagen op en sjoch syn stjer,
dêryn werken ik ’t kreaze mantsje.
* Cornelis Bisschop (1630-1674)
Skilderij ‘Selsportret’