juli 25, 2019
fan Marc Chagall*
Hy heint it lûd op fan de okse,
fan syn fruchtberens ûntdien
om foar de ploech te rinnen,
sadat de grûn syn fruchten jout…
hy kin him net yn ’t lûd fersinne.
De lûden komme op ’e rôle
mei de fear; hy is begien
mei oksen en ek minsken
dy’t lûke moatte oan it hout
en izer, goud heart ta har winsken.
Lit skreaune wurden dêrnei klinke,
’t giet dan mear as dûbelop:
de skriuwer en de okse,
it lûd, de letter en de stim
fertelle oer in gouden sokses.
* Marc Chagall (1897-1985)
Skilderij ‘De literatuer’
juli 18, 2019
fan Vincent van Gogh*
Mei de skeppe op it skouder
rûn er nêst syn bêste maat,
dy’t beide hannen yn de bûse hie;
tegearre wiene se op paad
nei ’t eigen skeamel ûnderdak
mei praat net heger as de souder.
Achter harren rôlen tsjillen
mei dêrtusken hiel oar praat,
om’t boppe ’t oansjen yn beweging wie:
‘Sipressen ha in eigen aard,
sy stekke nei it himeldak,
dêrfan krij ik in kâlde rille.’
‘Sa’t de tsjillen rûntsjes draaie,
litte stjerren dat ek sjen,
in kâlde rille, mar ek wille.’
‘Kâld en waarm, wat ik werken,
earm en ryk, elk hat syn plak,
sy de skeppe, wy de leie.’
Mei de skeppe op it skouder
rûn er nêst syn bêste maat,
om’t dy de dei troch nêst him wurke hie
yn ’t felle ljocht, net folle skaad:
‘Sy binne ridend ûnderdak.’
‘Ik ryd fannacht wol op ’e souder.’
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘Strjitte mei sipressen ûnder in stjerrehimel’