januari 30, 2020
fan Jan van Goyen*
It sân begûn te stowen,
de brâning rôle fierder as
by ’t rizen fan de sinne,
blêden kundigen it oan,
lykas it koeren fan de dowen.
Hy koe der krekt noch komme,
it sket kaam him wol goed fan pas
by syn ferinnewearre
skuorke, ’t foel net út ’e toan
by ’t flitsen en it fiere brommen.
Fan ûnderen nei boppen,
syn wâljend inerlik kaam los;
by ’t oangean fan de tonger
seach er himelsk klear de troan
fan God, dy’t harke nei syn roppen:
‘Wol net ferinnewearje
de boer, hy sit hjir… krap by kas.’
* Jan van Goyen (1596-1656)
Skilderij ‘Tonger’
januari 23, 2020
fan Lovis Corinth*
Wat is der moaier as
om ljocht te heinen
wylst de kapper, bern oan hûs,
beheint it weagjend hier
ta wat har komt fan pas.
Sy hat it yn de hân
om moai te wêzen
yn en bûten harren hûs,
it makket him ek blier,
sa bliuwt de bân yn stân.
Hy leit it foar har fêst
op doek, ’t folsleine
byld, want ferve by de rûs,
gjin ûnderdiel wurdt skier,
’t gehiel is op syn bêst.
Sy ynspirearret ta
in moaier wêzen
fan harsels en ek syn byld,
gjin wêzen is gelyk,
dat is no ienkear sa.
Wat is der moaier as
’t ferskil te heinen
tusken kapper en syn byld?
Dat makket dûbel ryk:
syn frou komt him fan pas.
* Lovis Corinth (1858-1925)
Skilderij ‘Charlotte Corinth
oan har kaptafel’