november 17, 2019
fan William Turner*
Gjin minske wit hoe lang de Donau streamt
by bergen lâns dy’t heger rize
om de rom fan ’t lânskip te besjongen
fier boppe minskelûden út.
Napoleon hat fan de hichte dreamd
om oaren harren plak te wizen,
mar dy ha syn hearskippij besprongen
mei delgong by it einbeslút.
Lit rize wat al iuwenlang bestiet:
it Pantheon op Dútske hichte
om Napoleons ferlies te fieren,
de opgong nei in fûle striid.
Sjong dêrom mei elkoar ’t oerwinningsliet,
mei ynspiraasje waard it dichte:
Us Walhalla is foar sterke spieren,
de frede komt wol mei de tiid.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘De iepening fan it Walhalla’
november 14, 2019
fan Jacob Backer*
No’t ik op jierren kom,
feroaret myn gesicht:
de heuvels wurde heger,
beide dobben justjes djipper,
de bosken kleurje griis,
en gatten groeie ticht.
Elk wit wol hoe dat komt,
’t komt del op it gefoel:
de hichten wurde leger,
alle dagen folle stiller,
de tinzen kleurje griis,
gjin gat hat noch in doel.
Dochs sykje ik derom:
op ’t lêst slacht alles ticht,
de spegel is ek stikken,
mar ik ha noch wol in diggel
dy’t freget: wat is wiis?
Sprekt dat út myn gesicht?
* Jacob Backer (1608/1609-1651)
Skilderij ‘Alde man mei spegeldiggel’