februari 27, 2020
fan Paul Gauguin*
’t Gie inkeld om de baarch,
dy’t bûten wêze mocht
om syn gerak te krijen
fan wat er wrottend socht,
hy mocht de romte lije.
Twa stekken foar de wacht,
net fierder mocht er gean
om fan in oar te fretten,
dus bleau er dêrfoar stean,
de frou hie sa besletten.
Se breide op in stien,
seach nei it lizzend stek
om sa derút te rinnen,
wa wie no einliks gek,
de baarch of boerinne?
Wist hy fan stek en slacht,
wat him te wachtsjen stie?
Hy hold it by syn fretten;
de frou joech him gjin rie,
se hie har eigen wetten.
* Paul Gauguin (1848-1903)
Skilderij ‘It houten stek’
februari 20, 2020
fan Dirk Nijland*
De stiennen hingje justjes skean,
te âld om noch lang stean te bliuwen;
falle se troch waar en wyn
of troch har dea te ûnderskriuwen?
De himel jout al oan te gean,
it jûnsread sil al gau ferdwine
nei de dei troch sinneskyn,
oan stiennen kin men ’t ljocht net bine.
Strewellen bliuwe ek net stean
lykas se mei har blêden binne,
lijten flechtsje foar de wyn,
dy’t beart om wiffe stiennen hinne.
De berje stiet hjoed sûnder klean,
it swarte kleed kin maklik skuorre
troch de hurde stien, men fynt
it net… it hat te lang al duorre.
* Dirk Nijland (1881-1955)
Skilderij ‘Begraafplak’