december 26, 2019
fan Caspar David Friedrich*
Lit it skip mar fierder farre,
’t aventoer bart fier fan hûs,
al silend oer de kleare kym,
dy’t opskoot… wa wit wêr oan ta,
de moanne wiist de krekte koers.
Lit it anker hjir mar bliuwe,
’t is net nedich foar dit skip,
dat silend trochgiet as in skym,
gjin minske wit noch wêr oan ta,
foar ’t anker is de see te djip.
Kin it krús de reis ferklearje
no’t it net mear beaken is
fanwege ’t farren sûnder kym?
’t Moat fierder, op ’e kosmos ta,
de koers is foar de moanne wis.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Skilderij ‘It krús by de Eastsee’
december 19, 2019
fan Marc Chagall*
It is te gek foar wurden,
dêrom komt it waarm yn byld
mei bisten yn de reade sinne
en it brulloftspear dat leafde fielt,
sjoch hûn en hoanne oer de dakken rinnen.
It is wol mâl dat fearren
fan de pau de geast jûn ha
oan ’t kobist en him stappe litte
oer de dakken, want dat bylket sa,
dêr kinne hûn en hoanne net mei sitte.
De kolder is yn koppen
slein troch strielen read as fjoer,
de kowesturt slacht troch nei ’t pearke:
‘Nim de mjitslach fan it dûnsjen oer,
dan rint it troch, net ho, dus noch in kearke.’
It is te gek foar wurden
dat de ko fertrape hat
de doarpsgek mei syn mâle mûtse,
net mei sin, it is al dûnsjend bard,
de parasol kin ’t bloed mar min útpoetse.
* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘De ko mei de parasol’