april 2, 2020
fan William Turner*
It swarte goud is dold yn ’t tsjuster,
hise út ’e djipte wei,
it wurk fan grouwe kloeren,
like wurch as juster.
Te kostber foar de grouwe kloeren,
wurk jout waarmte dei en nacht,
it swarte goud giet fierder,
ek de nacht telt oeren.
Yn ’t ljocht fan fjurren en de moanne
lade kloeren skip nei skip,
it goud ferbrekt de stilte,
fier al fan de boarne.
It swarte goud sylt oer de weagen
foar ’t it opgiet yn it fjoer,
wat oerbliuwt is de jiske,
griis nei swart foar eagen.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Nachts stienkoal lade’
maart 26, 2020
fan Jan Asselijn*
Heech seach hy de fjilden oer,
noch yn de bloei fan ’t libben,
yn it reade kleed foar sier,
grutsk op it wite hynder,
it eachweid withoefier.
Nei de lichte kaam er del,
omdat de bek fan ’t hynder
skomme fan de toarst, it dier
moast fan de ruter drave,
wie oeren al yn ’t spier.
Tsjinstber bûgde hy djip oer
de boarne foar koel wetter,
’t wie syn taak al mannich jier;
dêr yn de dompe djipte
wist hy fan gjin fertier.
Heech seach hy by ’t hynder op
en winske ’t op ’e kletter.
* Jan Asselijn (1610-1652)
Skilderij ‘Ruter by in boarne’