januari 23, 2020
fan Lovis Corinth*
Wat is der moaier as
om ljocht te heinen
wylst de kapper, bern oan hûs,
beheint it weagjend hier
ta wat har komt fan pas.
Sy hat it yn de hân
om moai te wêzen
yn en bûten harren hûs,
it makket him ek blier,
sa bliuwt de bân yn stân.
Hy leit it foar har fêst
op doek, ’t folsleine
byld, want ferve by de rûs,
gjin ûnderdiel wurdt skier,
’t gehiel is op syn bêst.
Sy ynspirearret ta
in moaier wêzen
fan harsels en ek syn byld,
gjin wêzen is gelyk,
dat is no ienkear sa.
Wat is der moaier as
’t ferskil te heinen
tusken kapper en syn byld?
Dat makket dûbel ryk:
syn frou komt him fan pas.
* Lovis Corinth (1858-1925)
Skilderij ‘Charlotte Corinth
oan har kaptafel’
januari 16, 2020
fan ûnbekend*
fan Johan Braakensiek**
Dit is gjin keunst om ’t hert te gripen
sá dat troch de lea in rille rint,
mar wol in keunst om sa te skôgjen
dat in minske him besint.
It iisfolk sil him wol fermeitsje,
wylst de trein stoomt troch mei kenings lyk,
’t is oars as mei in deade tôgje,
minsken binne net gelyk.
De riken laitsje ûnder ’t riden,
linich is de slach, by guon noch bryk,
dan mar in sûpke mei wat wazem,
minsken binne net gelyk.
De earmen sizze it mei triennen:
harren kachel wol net mear omlyk,
de poppe kriget amper azem…
lytsen wurde ek wol lyk.
It is in keunst om ’t hert te gripen
sûnder wurden, inkeld troch it byld,
de rille rint, de azem stûket,
om’t men iiskâld ’t kromme fielt.
* Yllustraasje ‘De begraffenis fan kening Willem III
op 4 desimber 1890 per trein’
Ut ‘L ’illustration’
** Johan Braakensiek
Yllustraasje ‘Iisfertriet en iisfermaak’
Yllustraasje yn ‘De Amsterdammer’