april 30, 2020
fan Knud Baade*
De brâning hat mei wite kloeren
it sylskip krigen yn de macht,
gjin anker krijt no noch hâldfêst
oan steile rotsen, hurd en wreed
yn oparbeidzjen mei de weagen;
ien is oerbleaun yn it roekenêst,
hy wachtet op syn lêste oere.
De rotsen ha gesichten krigen
yn waar en wyn by dei en nacht
en soargje sels foar har hâldfêst,
se stoarje nei fortún en need
mei altyd ûnoandiene eagen,
stoarm of stilte, beide binne bêst,
se kinne oer in ramp net lige.
‘Fortuna’ koe it lot net twinge,
dat weagen makken gripend jacht
op har en krigen rap hâldfêst;
de rotsen makken harren breed,
sa ha se ’t folk fan ’t dek ôfreage,
tagelyk mei lûken, gyk en mêst,
in wrak bleau oer om ’t oer te bringen.
* Knud Baade (1808-1879)
Skilderij ‘Skipbrek’
Skilderij ‘Fortuna’
april 23, 2020
fan Maksim Nikiforovitsj Vorobjov*
Hy wie al âld, mar net fersliten,
seach al iuwen op it wetter út,
dat stadich streamde tusken rotsen,
boarne foar syn toarst,
foaral yn hjitte riten.
Syn krún seach meastal út op wolken,
dy’t beskermen tsjin tefolle ljocht,
in hekel hie er ek oan twirren,
kreakjend seach er hoe’t
it wetter skomjend kolke.
Hy tanke ’t lot foar iuwen foardiel
dat it fierwei fan it neidiel wûn,
mar ’t needlot flitste seis jier letter:
bolderjend spriek út
de tonger ’t lêste oardiel.
* Maksim Nikiforovitsj Vorobjov (1787-1855)
Skilderij ‘Iik spjalte troch in bliksemflits’
