maart 26, 2020
fan Jan Asselijn*
Heech seach hy de fjilden oer,
noch yn de bloei fan ’t libben,
yn it reade kleed foar sier,
grutsk op it wite hynder,
it eachweid withoefier.
Nei de lichte kaam er del,
omdat de bek fan ’t hynder
skomme fan de toarst, it dier
moast fan de ruter drave,
wie oeren al yn ’t spier.
Tsjinstber bûgde hy djip oer
de boarne foar koel wetter,
’t wie syn taak al mannich jier;
dêr yn de dompe djipte
wist hy fan gjin fertier.
Heech seach hy by ’t hynder op
en winske ’t op ’e kletter.
* Jan Asselijn (1610-1652)
Skilderij ‘Ruter by in boarne’
maart 19, 2020
fan William Turner*
’t Is stil, de seilen hingje slop,
de see leit as in spegel
yn de iere nacht…
de werklikheid komt op ’e kop.
It skip leit al in oere stil
foar anker, tsjin de regel
fan de feart giet troch…
foar David wie ’t syn lêste wil.
Sir David Wilkie, dy’t ferstoar
op see, gie troch foar keunstner,
naam de styl yn acht,
dêr wie er wichtich skilder foar.
Gibraltar baait yn ’t felle ljocht,
de werklikheid fan ’t libben
giet mei gong nachts troch…
wa hat oan David Wilkie tocht?
De reek lûkt stadich nei it lân,
it fjoer glydt oer it wetter,
dat beweecht, want sjoch…
de bier stiet foar it each yn brân.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Frede… begraffenis op see’