Archive for the Jereims category

Mariana heeft gebeden,
aan Maria heel haar hart gelucht,
geknield voor ’t altaar met de kaars:
‘Mijn onschuld is gedwongen,
die van u is zuiver wit,
geef dat ik schuld draag als ik vlucht.’

Was de onschuld nog te dragen
in het landhuis, de gevangenis,
waarheen haar Angelo haar bracht?
De bruidschat was verdwenen
in de golven van de zee,
zij voelde dubbel het gemis.

Mariana kon niet vluchten
uit het landhuis en haar eigen lijf,
dat beeld geknield op zwart en wit:
‘Je onschuld zal hier blijven,
maar je schoonheid stroomt eruit,
tenslotte spiegel ik een wijf.’

* Schilderij ‘Mariana in het zuiden’
(1897 – 114,4 x 72,4 cm.)

Hoe kan die dame slapend heilig zijn,
Cecilia melodieus,
maar blind voor kleur rondom,
de taak laat haar geen keus:
de heiligheid beschermt muziek
en ook wie blind door ’t leven gaan.

Zij ademt in ’t aroma van de roos,
Cecilia’s belijnde neus,
nadat papavergeur
haar zinnen liet geen keus:
de droom verschijnt in diepe slaap,
de serenade vangt nu aan.

Een engelduo spant de snaren voor
Cecilia zacht amoureus
en spint het web met spel
dat stelt haar voor de keus:
wees heilig in je diepe slaap,
wij wekken jou tot liefde op.

Hoe kan een engel in ’t verliefde spel
een aardse vrouw tot partner zijn,
wanneer papavergeur
bedwelmt ook tot de dood?
Want heilig wordt een martelaar
in blind vertrouwen op haar god.

* Schilderij ‘De heilige Cecilia’
(1895 – 123,2 x 200,7 cm.)