Archive for the Jereims category

Zwart is ’t water van de doodsrivier
waarin alleen de zwaan kan zwemmen,
sierlijk van de kant vandaan
waarop de stenen bloeden.

Levenloos, nog slap in elke spier,
ligt hij naast haar naar lucht te happen,
held Lemminkäinen die
zich naar het water spoedde.

Voor de liefste had hij nog de taak
de zwaan te schieten en zijn slappe
hals te vormen tot een krans
waarin zij beide pasten.

Toen verscheen de herder met zijn boog
waarvan de pijl zijn hartslag stopte,
’t lichaam raakte uit balans,
in delen in het water.

Zou een moeder niet haar zoon, de held,
weer helen en tot leven wekken?
Nog ligt hij daar levenloos,
maar ademt even later.

* Schilderij ‘De moeder van Lemminkäinen’
(1894 – 18,5 x 19,5 cm.)

Zijn zusje was in zee verdronken,
aangerand door Väinämöinen
– Aino, zout zal zijn mijn wraak.
Vol haat ging Joukahainen
naar de kust waar golven droevig klonken.

Toen klonk ’t geluid van verre hoeven,
’t was het paard van Väinämöinen
– Aino, zoet was eens mijn taak.
Bedroefd ging Väinämöinen
naar het noorden om geluk te proeven.

Haar dochter was in zee gebleven,
uit het zicht van moederogen
– Aino, bitter is mijn hart.
‘Niet schieten, Joukahainen,
laat hem in het land van ’t noorden leven.’

Toen zoefden een voor een de pijlen
naar het paard, geen mededogen
– Aino, ’t leven is verward.
Vloog daar niet Väinämöinen
met een arend, vleugels om te zeilen.

* Schilderij ‘De wraak van Joukahainen’
(1897 – 125 x 130 cm.)