| van Viktor Safonkin*
Als idioten ’t luchtruim kiezen
voor hun kogels en granaten,
dan is daar geen houden aan:
voor peuters, nog een eeuw te gaan,
en meisjes die niet kunnen haten
met versiering in hun haar,
verstomd vanwege doodsgevaar,
voor ’t kind een wereld te verliezen.
Waar blijft de engel om te schieten,
want de wraak zal gekken raken
of hoort dat niet bij de rite?
Daar komt ze in het rood gevlogen
tussen kogels, door de wolken:
Gabriël in oude doen,
maar zonder wapen voor de wraak,
nog steeds komt ze het nieuws vertolken
van het kind dat mensenlevens raakt;
ze neemt het op en geeft een zoen,
het kan niet zonder mededogen.
* Schilderij ‘The invasion’
Schilderij ‘Guardian angel’ |
