De zolderkamer is zijn atelier,
waar zich de daken melden
elke dag voor ’t lege doek,
het neemt niet op de koepelzee
en evenmin de vogels in de vlucht
van altijd weer hetzelfde lied,
voor hem gemoduleerd tot vloek,
want wat hij niet meer ziet,
is ’t leven dat zij ooit vertelde.

Wanneer hij klaar staat voor de diepe sprong,
voor hem voorgoed eronder,
breekt een koepel, klinkt de song
van haar als door een wonder:

Laat koepels barsten, vlieg met vogels mee
en blijf niet langer tellen,
elke ruiter is er één,
hij zeilt met paard en al door zee,
de kaarten zijn al boven land geschud,
zodat de boer wordt admiraal,
de slak speelt met een dobbelsteen,
dus ga nu aan de haal
en laat het volle doek vertellen.

* Schilderij ‘Invasion of fantasy’