augustus 24, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik hearde fan de Hear noch mear:
‘Se sparje harren skonken net,
ha nocht oan swalkjen, witwêr…
Ik bin lykwols dêrmei klear.
Dyn bidden foar dit folk hat west,
Ik hoech de offers ek net mear,
ferdylgje sil Ik har troch
oarloch, honger en de pest.’
Ik hearde ’t oan en ha doe sein:
‘Och God, myn Hear, sa sil it net,
want de profeten sizze
’t folk wurdt net troch lijen slein.’
De Heare naam doe wer it wurd:
‘Profeten profetearje falsk,
sy sille sels omkomme
troch de oarloch en it swurd.’
Doe hearde ik by einbeslút
dat oeral minsken leine, want
gjin lyk waard noch begroeven…
stoarte God it kwea sa út?
* Yllustraasje ‘Swalker yn de mist’
augustus 20, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Hiel Juda leit der treurich hinne
en syn stêden kwine wei,
se lizze yn de rouwe oer it lân,
dêr’t de sinne boppe brânt,
de needrop klinkt,
de dieren stimme mei.
It tsjinstfolk wurdt troch pommeranten
stjoerd om wetter, mar it komt
mei lege krûken yn de stêd werom;
elkenien is dermei oan,
de needrop klinkt,
it folk fielt him ferdomd.
De grûn hat lang gjin wetter krigen,
leit troch drûchte as ferslein
derhinne, sûnder opbringst foar de boer,
dy’t gjin weet hat wat te dwaan,
syn needrop klinkt,
want wannear komt wer rein?
De reeën kealje yn it iepen
fjild, allinnich bliuwt it keal,
dat omkomt sûnder molke fan de mem;
wylde ezels ha gjin lucht
om need te roppen,
want it fjild is keal.
‘Jo binne dochs yn ús fermidden,
Hear,’ sa klinkt de rop fan ’t folk,
‘ús bidden bart út wanhoop mei in sucht.’
Foto ‘Ree’