Archive for the Bibelbylden category

Yn ’t wylde lân fan Tob
kaam Jefta ta syn rjocht,
hy brocht syn minsken op
it paad fan libbensnocht;
Ja’ala, iennichst bern,
koe spylje, song dêrby,
liet him de takomst sjen:
it hiele lân wer frij.

Yn ’t gea fan Gileäd
liet Ammon sjen syn macht,
de bruorren rôpen dat
it waard gau neare nacht
as Jefta, sterke broer,
net kaam nei harren oer
om Ammon te ferslaan,
elk soe him ’t rjocht wer jaan.

Ut Tob, it wylde gea,
teach Jefta moedich op,
syn folk wie sterk fan lea,
’t gie nei de heuveltop;
oerdwealsk klonk Jefta’s rop:
‘As ik de fijân ha,
dan offerje ik God
wa’t earst komt op my ta.’

Yn ’t gea fan Gileäd
kaam Jefta ta syn rjocht,
de bruorren rôpen dat
har broer der wêze mocht;
mar Jefta, ek noch heit,
seach ’t skrikbyld as in feit:
Ja’ala kaam it earst,
it snie him troch de geast.

Fan ’t wylde gea fan Tob
nei ’t lân fan Israel,
as rjochter nei de top,
as minske derby del:
Ja’ala, iennichst bern,
koe spylje, song dêrby,
de takomst wie ferlern,
sels kaam er nea wer frij.

* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘Jefta’s dochter komt har heit yn de mjitte’

Yllustraasje ‘Jefta’s dochter mei har freondinnen’

Gjinien doarst mear nei ’t eigen lân
troch ’t skrikbewâld fan Midjaniten,
mei syn eigen goaden hold de fijân stân
op kosten fan Israeliten.

Gjin kear koe komme sûnder brek
fan Baäl en Astarte, roppen
waard doe Gideön, dy’t hold foar gek
de goaden, helle har fan boppen.

Nei ’t brekken mei it goadedom
moast Gideön de macht bestride
fan de fijân, net foar eigen rom,
hy hie de Iene oan syn side.

Dus hoegde ’t leger net sa grut:
wa’t bang wie, mocht nei hûs ta rinne,
mar tsientûzen hiene dochs wol nut?
Mei minder moast it ek wol kinne.

Wa’t wetter slikke as in hûn,
teach mei de striid yn, trijehûndert,
sa hat Gideön fan Midjan wûn,
it gie mei ljocht en lûd foar wûnder.

* Yllustraasje út ‘e Maciejowski-bibel

** Yllustraasje út in 15^e ieusk Flaamsk hânskrift