september 9, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
It lân fan molke en fan huning,
fan fjilden mei giel weagjend nôt,
bewenne troch in tankber folk,
dat de Hear dêrfoar fereare…
mar no binne geast en lichem kâld.
It lân is hielendal feroare,
as teken ytsto beevjend brea,
it wetter drinkst wylst sitst yn noed,
want de Hear wurdt net fereare,
dat de honger swalket oer it gea.
As minskesoan hast dit te sizzen:
it folk yt brea mei noed en soarch,
drinkt wetter wylst it dêrfan griist,
want it lân leit der ferlitten
by, foar ’t folk is dan de Hear gjin boarch.
Yllustraasje ‘Bôle foar Ezechiël’
september 6, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
‘Minskesoan,’ sa klonk Gods stim,
‘do litst it bline, dôve folk hjoed sjen
dat ballingskip syn foarlân is,
dus bring watst nedich hast, nei bûten,
lit dat sjen op ljochtskyndei,
in gat silst yn de muorre meitsje
as it tsjuster wurden is,
doch dan in doek foar dyn gesicht
as teken fan de blinens fan it folk,
it sil de ballingskip yn reitsje.’
Alles wat God sein hie, die
ik, wat foar ’t hiele folk in teken wie.
‘Minskesoan,’ sa klonk Gods stim
wer, ‘hat it bline, dôve folk neat sein?
Sis: wat ik dien ha, sil ek jim
oerkomme, want it hat in teken
west; jim kening ûndergiet
itselde lot, hy rint ferbline
út it gat wei fierder nei
in lân, foar him net mear yn sicht,
syn helpers wurde op ’e wyn ferstruid,
gjinien sil ’t paad werom ea fine.’
* Yllustraasje ‘Ezechiël’