januari 4, 2017
fan Gustave Doré*
Nei Judas kaam de tiid werom
fan heidendom en hongersneed,
de eigenheid gie yn de ban,
de rop klonk yn de heechste need
om liederskip: broer Jonatan!
Mei Jonatan waard der wer boud
oan timpel en Jeruzalem,
de eigenheid kaam doe werom;
as hegepryster kriich er stim,
as moedich generaal de rom.
It gie wer op in fjochtsjen oan
tsjin hynders yn in laffe leach,
in striid dy’t duorre oant de jûn,
it waard foar ’t hynstefolk in pleach,
foar Jonatan de ear, hy wûn.
It rûn mei Jonatan doe troch,
want ôfgod Dagon liet him sjen,
syn timpel moast noch yn de ban,
yn fjoer en flam gie dy ferlern
troch ’t liederskip fan Jonatan.
* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘Jonatan ferwoastet
de timpel fan Dagon’
december 28, 2016
fan ûnbekend*
Al wer kaam ’t op in striden oan,
in Syrysk leger tsjin de Joaden,
it hie de earste slach al slein
tsjin ’t folk, mei withoefolle moarden.
It kaam foar Judas derop oan,
soldaten slûpten út it leger…
wie dit foar Joaden dan de ein?
Noch net, al waard it folle dreger.
Achthûndert sprieken Judas oan,
ferstannich wie ’t om net te fjochtsjen,
mar Judas wie noch net ferslein…
de fijân soe net oer him rjochtsje.
Hy gie de striid manmoedich oan,
sloech earst syn slach, mar waard doe rekke,
sa kaam de kriichsheld oan de ein…
wa koe de Syriërs noch brekke?
* Yllustraasje ‘Judas yn de striid’