augustus 5, 2017
fan ûnbekend*
As wetlearaars ha wy it rjocht
om krekt de regels oan te learen,
sa hat Mozes ús dy brocht:
mei ’t hanwaskjen foar iten
reitsje minsken foar Jahweh wer skjin,
dus dy tradysje moat net slite.
Mar wat wy seagen op in dei…
’k jou ta, it gie om eigen eare,
boppedat kaam it sa út…
dy Jezus joech út hannen
wat foar ús as wetlearaars sin hie:
foar iten skjin, dus ek syn mannen.
Jawis, syn mannen, want hy wie
de master om oan har te learen
hoe’t it troch de tiden gie,
dus hanwaskje foar iten,
want Jahweh joech oan dy regel sin,
wat folle mear is as in rite.
As iennige bin ik noch bleaun,
ha nei syn lêste wurden harke
oer fan bûten smoarch en skjin
yn ’t hert, oars as de mage,
wat net mear oer smoarge hannen gie,
mar dochs hie ik noch wol wat fragen.
* Ofbylding ‘Wetlearaars’
augustus 2, 2017
fan ûnbekend*
Fan de grutten mei it net
as lytsen mei har prate,
want wy witte der neat fan
hoe’t alles krekt bestiet en giet,
dus dêrom hâlde wy ús stil,
mar ik wie juster wol benijd
doe’t grutten nei ien harken,
want in oar hie ’t oer de grutste…
ik wol ’t wol witte dat ik skrok
doe’t hy, dy man, my wonk;
dêr stie ik dan nêst him,
dy’t wer begûn te praten,
no oer my, dus ik as lytste
foar dy grutte manlju oer,
sy moasten my opnimme…
mar hoe koe ik witte wat dat wie…
dan namen sy dy man ek op
en ek ien dy’t him útstjoerd hie…
ik snapte der net folle fan…
want waarden wy sa maten?
It wie miskien in stomme fraach,
dus hold ik my mar stil
en hearde wat hy doe noch sei:
‘Wa’t de lytste is, dy is de grutste.’
Witst… dat wol ik graach.
* Yllustraasje ‘Jezus en it jonkje’