oktober 14, 2017
fan ûnbekend*
De tredde kear doarst ik it oan
om sûnder klop deryn te gean,
’t wie by in Fariseeër,
ik rûn derút troch kwaal en klean,
foel by it selskip út ’e toan.
Myn lichem hold it wetter fêst,
dat rinne koe ik amper mear,
wol nei de Fariseeër,
dêr wie, sa seine se, de Hear,
dy’t siken fan har kwaal genêst.
Dêr stie ik mei myn wettersucht
op sabbat, dat dan witst it wol,
mar ek de Fariseeër?
De itenstafel stie dêr fol,
wa joech doe oan syn hertsear lucht?
Ik fielde ’t klopjen fan myn hert
en ek de Hear syn hân op ’t hier,
mar net oerstallich wetter,
it rinnen foel my net mear swier,
de Fariseeër hearde ’k net.
* Ofbylding út Missale Romanum – 048
oktober 11, 2017
fan ûnbekend*
Wy hiene ’t bêste mei him foar
as Fariseeërs dy’t goed witte
hoe’t it moat en wat der bart,
hy joech ús lykwols gjin gehoar
as hiene wy neat witte litten.
Herodes sinde op syn dea,
dêr ha wy him oer ynformearre,
mar hy hie it net oan tiid,
want better moasten geast en lea
fan siken, dan koe hy wol stjerre.
Dat soe heve yn Jeruzalem,
de stêd dêr’t hy raar guod oer spuide,
stêd fan de profetemoard;
wy krigen klap nei klap fan him,
sa as hy mei ferwiten struide.
* Yllustraasje ‘Fariseeërs’