juni 30, 2018
fan Peter Paul Rubens*
My sit de skrik noch yn de skonken
nei de ûnderfining by it grêf
fan wa’t se oan it krús slein ha,
’t is wrachtich wier,
gjinien fan ús wie dronken.
As wachter moatst wol wekker bliuwe,
want it risiko wie libbensgrut
dat kunde ’t lyk weinimme soe,
dus wy yn ’t spier…
net sliepe, ek net priuwe.
Sa’t ik al sei, wat bin ik skrokken
fan it ljocht en ’t skodzjen fan de grûn,
ien fan myn maten lei foar dea,
’t is wrachtich wier,
ien flokte ûnder ’t skokken.
Mar net mear by de hege hearen:
elk soe lige foar in grou stik jild
dat kunde ’t lyk weinommen hie,
’t gie my te fier,
mar koe ’k de leagen keare?
* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘De ferrizenis fan Kristus’
juni 27, 2018
fan ûnbekend*
Hoe soe ik dizze dei ferjitte
kinne fan it libben en de dea
oan ’t krús, mar ek dêrnei…
men koe it lyk net lizze litte.
Ik ha noch pleite foar syn libben,
mar ik stie allinnich yn de Rie
en gie der net yn mei
dat sy syn krusiging neistribben.
Gjinien koe doe syn libben rêde,
nei de ein ha ’k by Pilatus west
mei ’t útstel fan in grêf,
’k jou ta, it gie mei swiere trêden.
Ik moast der mar mei rêde, liet er
witte, gjin gedoente mei de rest,
sa kaam it op my oer,
yn folkstaal: gjin gesoademiter.
In grêf jaan wie it alderlêste
wat ik dwaan koe foar de Hear, dy’t stoar
ûnskuldich oan it krús,
no kin syn lichem by my rêste.
* Byld ‘Joazef fan Arimatéa’ (sirka 1520)