oktober 10, 2018
fan Caravaggio*
Hoewol’t ik op ’en paad wer bin,
moat ik my liede litte,
ha gjin stjoer mear oer de lea,
ynienen foel ik op ’e grûn
en lei foar dea.
Ik hie de dea fan ’t folk yn ’t sin
dat fuortrûn mei Hear Jezus,
ja, ik neam him no myn Hear,
hy hat my krekt in opdracht jûn,
nee, ’k wit net mear.
Mei iepen eagen kin ’k neat sjen,
ik moat my liede litte
nei Damaskus, nei’t ik tocht
dat oaren rekken op ’e grûn,
mar nei dat ljocht…
… fan Jezus is ’t foar my noch swart
foar eagen, ’k soe net witte
wat my noch te wachtsjen stiet;
myn âlde libben is ferrûn,
wat wie, fergiet.
* Caravaggio (1571-1610)
Skilderij ‘De bekearing fan Saulus’
oktober 6, 2018
fan Rembrandt*
Hoe soe it tafal wêze
dat ik in kenner moete ha
op reis nei Etiopië
nei’t ik yn Sion bidden hie…
’k wie yn Jesaja oan it lêzen.
It soe wol oan my lizze
as ien dy’t eins gjin man mear is,
in baan as skatbewarder hat,
jout oan de keninginne rie,
dat ’k tocht: soe hy my wol wat sizze?
Ynienen seach ’k him rinnen,
gjin tafal yn dat deadske gea
dat hy dêr as de kenner wie
dy’t antwurd op myn fragen hie,
want hoe soe ik Jesaja kenne?
Jesaja joech my hope,
want Jezus wie dat stille laam
dat alle minsken rêden hat,
omdat it nei de slachtbank gie…
ik liet my troch Filippus dope.
* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘De doop fan de eunuch’