juni 1, 2019
fan ûnbekend
Al spriek ik mei in ingelstim
en song ik himelsk heech,
as ik de leafde net fernim,
dan wurdt it libben dreech.
Al wist ik alles fan de wrâld
en tsjûge as profeet,
as ik net fan myn neiste hâld,
dan reitsje ik yn need.
Al skonk ik earmen al myn jild
en joech myn lichem wei,
as ik de leafde net mear fiel,
dan stiet it libben faai.
De leafde hâldt de moed deryn
en leit de oergeunst ôf,
is foar de pronk en grutskens blyn,
hat each foar treast en trou.
De leafde kin de tsjinstân oan,
is mei it leauwe ien,
se set de hope yn foar moarn,
ferliest it fan gjinien.
Oan profetearjen komt in ein,
de talen reitsje stom,
want alles is dan alris sein,
mar leafde komt werom.
No is de kennis ûnfolslein,
wa wit wat barre sil?
De folheid is oan ús foarsein,
de wittenskip wurdt stil.
Doe’t ik noch boarte as in bern,
tocht ik net oan wat wurdt,
mar no kin ’k folle fierder sjen,
it bernlike is fuort.
Dochs sjoch ik alles noch net klear,
myn spegel is beslein,
mar ienris is gjin dize mear,
dan kenne wy folslein.
De hoop is yn ferfolling gien
dat leauwe hat berikt
dat leafde stiet op nûmer ien,
foar minsken sa beskikt.
Yllustraasje ‘Leauwe, hope en leafde’
mei 29, 2019
fan ûnbekend*
It lichem sprekt my oan
as byld fan de gemeente,
beide binne ien gehiel,
ferlykber mei Gods Soan.
It lichem as gehiel
bestiet wol út gâns lidden,
hân en foet en each en ear,
se binne ûnderdiel.
It each stjoert hân en foet,
sadat dy krekt bewege,
sûnder holle komme hân
en foet yn grutte noed.
As ien lid lijt, dan is
it sa dat alle lidden
lije; krijt in lid de ear,
is blidens rûnom wis.
It lichem as gehiel
kin ek foar jimme sprekke,
want elk lid docht trou syn plicht,
wat fuortkomt út ’e siel.
Yllustraasje ‘In protte lidden, ien lichem’