Elia’s libben stie doe faai,
hy moast dus wol bewege
nei de fiere wyldernis,
naam allinnich moedeleazens mei,
’t profeteboadskip rûn sa mis.

Gods boade joech him swijend del
mei lege siel en mage
oant in oare boade sei
dat syn hertslach wie by God yn tel,
nei ’t iten moast er wer op wei.

Elia iet it skonken brea
en dronk it wetter, dat him
moed joech en op fuotten brocht
troch de wyldernis nei ’t goadegea,
dêr’t hy Gods boadskip bringe mocht.

* Daniele da Volterra (1509-1566)
Skilderij ‘De profeet Elia’