Asjdod, stêd fan Dagon, goede god,
hy sjocht mei grutskens op ‘e arke del,
mar komt sels del, syn brutsen lot,
it folk wurdt fan de bûlpest kjel.

Asjdod, Ekron, Gat, fan plak nei plak,
sa giet de arke by de stêden lâns,
de Iene wol gjin ûnderdak
by Filistinen út balâns.

Kin it minskdom oan de Iene jaan
in gat dat yn ’t bestean noch iepen stiet?
It is mei godstwang net te dwaan,
mar wol mei Wa’t troch ’t libben giet.

* Nicolas Poussin (1594-1665)
Skilderij ‘De pest yn Asjdod’