Yn Joad Mordekai hie elk fidúsje,
want hy joech de kening wize rie:
it kwea dat yn syn ryk bestie,
waard mei de omslach in yllúzje.

Ester mocht wer by de kening komme,
dy’t har frege nei wat barre moast,
hy soe it tastean, op it koartst
wie grif de Joadehaat ferstomme.

Wat hie Haman thús de bern ferhelle?
Op syn soannen geat er oer de haat,
brocht harren op ’t ferkearde paad…
de winsk fan Ester wie tsien peallen.

Op ‘e dei dat Joaden stjerre moasten,
hawwe sy yn ’t ryk der sels mei ret,
de situaasje omkeard set,
dêrnei is ’t freugdefeest losbarsten.

* Marc Chagall (1887-1985)
Glês-yn-lead ‘Keunstwurk yn
it Hadassa (Ester)-sikehûs te Jeruzalem’