Tsjinners knibbelen foar him op strjitte,
útsein ien en dat wie Mordekai,
wylst alle dagen ’t folk sa lei,
koe Haman Mordekai wol sjitte.

Poer wie Haman, dat dy Joad soe witte
fan it wurpen lot, dat neamd waard Pûr,
mei Adar** wie syn libben oer,
watsei… syn hiele folk soe ’t litte.

Haman moast it mei de foarst besprekke,
sette ’t joadske folk by him apart,
de wet ‘Utroegje’ wie mar koart,
sa’n foarskrift koe gjin Joad ferbrekke.

Boaden brochten ’t skriuwen nei de kriten
oeral yn it ryk: de Joad moat dea,
wat hy besit, wurdt jim ta brea…
’t soe foarst en Haman earst net spite.

* Yllustraasje ‘Haman en Mordekai’
** De tolfde moanne