Sjoch syn ferskining op ‘e staasjewein
en by de poarte lykas wied er foarst,
’t folsleine populisme,
dêr wie de ein noch met mei sein,
yn ’t keninkryk kaam al in barst.

In fromme leagen joech it opstânssein,
de heit moast tinke oan de wolkomstút,
it ôfskie moast dêrsûnder,
de kening siet net op in wein,
mar rûn ferslein de poarte út.

It wie gjin staasje mei soldatepas,
de flecht rôp heftige emoasjes op,
fan Sjimy ek, de flokker:
‘De bloedferjitter, ik lit los,
do krijst de stiennen nei dyn kop!’

* Yllustraasje ‘Sjimy smyt stiennen nei David’