Earst heit begrave

fan ûnbekend*

Myn fielen gie twa kanten út:
nei heit, krekt stoarn, fannacht
ha ik noch by him wekke,
en nei de man út Nazaret,
hy ferge my op in beslút.

Hy prate earst oer foksehoal
en fûgelnêst as plak
om ûnderdak te wêzen;
dêr hat er ien teplak mei set,
dy man seach him as in idoal.

Hy kearde him doe nei my ta
en sei planút: ‘Gean mei!’
Dus daliks mar opbrekke
as wie syn wurd de heechste wet
en soe ik neat mei thús mear ha.

Myn fielen wie earst by ús heit,
dy’t ik begrave moast,
de deadebea ek lêze;
ik hie ’t by him lykwols net ret,
de hiele saak hat hy omdraaid.

* Foto ‘Rotsgrêf’