Posted by admin

Ze tikken door en in het rond
en weten van geen stilstand,
want de mensheid, zwart of blond,
bevindt zich op een eiland.

De paarden gaan er al vandoor,
geschrokken van het tikken,
onderbroken, maar het koor
van mensen zal niet schrikken.

De meeuwen komen er op af,
bezeten van ’t geglitter,
holle leegte geldt als straf,
het levenslot wordt bitter.

Het brokkeneiland draait al mee,
de hoofdtooi mist het tikken,
kraters rijzen uit de zee,
’t wordt tijd om af te kicken.

* Schilderij ‘Zenith of time’

Hij was groot en kon al bouwen
als zijn papa, in het klein,
en maakte al een rechte lijn,
papier was om te vouwen.

Eerst beneden, dan naar boven,
mama had het hem geleerd,
soms ging het even nog verkeerd,
omdat het was verschoven.

Klaar, nu kon zijn boot wel varen
op het water, spiegelglad,
maar toen zijn hand ging door het bad,
kijk nou eens, wat een baren!

Hij wordt kleiner in zijn  dromen,
ziet zichzelf van boven staan,
terwijl de baren hoger gaan…
hij kan er niet bij komen.

* Schilderij ‘Altitude flight’