Posted by admin

Maar toen hij opgaf, stond zij daar
als baken in ’t geweld
om golven te bezweren
en langzaam steeg hij uit zijn hel,
alleen door haar.

Nu zit zij daar in ’t blauwe licht,
terwijl de cirkels al
maar wijder worden, keren
de baren voor de vrije val…
nu vergezicht.

* Schilderij ‘Circles ever widening’

Als peuter had zij nog de zee gehoord,
terwijl haar vader schelpen zocht,
toen gingen beide oren dicht,
wat voor het pril gevoel niet mocht,
maar toch, het leven golfde voort.

Als kleuter leerde zij het alfabet
van wat de hand de ogen zegt,
gelukkig scheen toen nog het licht,
wat voor het pril gevoel terecht
was, onbevangen uit het net.

Als meisje leefde zij in fantasie
van op ’t gehoor de verre zee,
steeds dichterbij voor het gezicht,
zij golfde met de baren mee,
bewoog de staart vanaf de knie.

* Schilderij ‘The sea sounds’