Posted by admin

Als peuter had zij nog de zee gehoord,
terwijl haar vader schelpen zocht,
toen gingen beide oren dicht,
wat voor het pril gevoel niet mocht,
maar toch, het leven golfde voort.

Als kleuter leerde zij het alfabet
van wat de hand de ogen zegt,
gelukkig scheen toen nog het licht,
wat voor het pril gevoel terecht
was, onbevangen uit het net.

Als meisje leefde zij in fantasie
van op ’t gehoor de verre zee,
steeds dichterbij voor het gezicht,
zij golfde met de baren mee,
bewoog de staart vanaf de knie.

* Schilderij ‘The sea sounds’

Ze tikken door en in het rond
en weten van geen stilstand,
want de mensheid, zwart of blond,
bevindt zich op een eiland.

De paarden gaan er al vandoor,
geschrokken van het tikken,
onderbroken, maar het koor
van mensen zal niet schrikken.

De meeuwen komen er op af,
bezeten van ’t geglitter,
holle leegte geldt als straf,
het levenslot wordt bitter.

Het brokkeneiland draait al mee,
de hoofdtooi mist het tikken,
kraters rijzen uit de zee,
’t wordt tijd om af te kicken.

* Schilderij ‘Zenith of time’