Har monumint

fan Akseli Gallen-Kallela*

Sy wie alve wurden,
kriich fiif kear in krús,
har simmer wie foarby…
se seine: ‘Sy is thús.’

Blêden krigen kleuren,
wizend op ’e hjerst,
wat like suver nij,
lykwols hie ’t libben west.

Boppe kamen streken,
tsjuster as de nacht,
gjin bui dreau droech foarby,
de krusen joegen acht.

Wynkrêft tsien oant alve,
gûlend om swart hout,
de blêden rekken frij
en ha in teken boud.

Sinnich giel oer modder,
sa wie sy it wend,
de hjerst gie ek foarby,
mar net har monumint.

* Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)
Skilderij ‘Hjerst, de fiif kleuren’