Mei it each op ‘e jirpel

Vincent van Gogh*

Se hat de eagen op ’e jirpel,
skylt dy feardich yn it rûn,
as ’t moat, kin sy it sûnder
nei mes en skyl te sjen;
sa is sy mei it wurk ferbûn
lykas in spultsje mei it bern,
it kin net oars, it giet foar wûnder.

De beide fuotten op ’e stove,
noflik foar de rimmetyk,
ien hân is der noch sûnder,
de rjochter, har gelok,
mar ’t giet no justjes ûngelyk,
net maklik, want se hat it drok,
it is net oars, ’t giet dochs foar wûnder?

Sy draait de eagen nei ’t ferline,
want dat skilen is har neat,
sy sjocht har dêr net sitten,
’t is net om oan te sjen
hoe’t mem… jawis, sy hat it leard:
‘Hâld fêst’… sy is net mear in bern,
de takomst sil it witte litte.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Tekening ‘Jirpelskylster’
Tekening ‘Sittend famke’