Syn tinken is as in lawine,
flitsend by de keale kronkels del;
hy sjocht omheech om acht te slaan
op himelfier, leafst sûnder hel,
en fielt syn eigen hichte kwinen.

Der is gjin tinken oan yn ’t bearen
fan de eleminten op ‘e kust;
wa’t libbet, lit him net ferslaan,
syn lea bewege ûnbewust
om ramp en lichte te fernearen.

* Johan Christian Dahl (1788-1857)
Skilderij ‘Lânskip yn de Alpen’
Skilderij ‘Skipbrek oan de Noarske kust’