Gjin mins bleau yn de hûs,
de waskfrou liet de tobbe stean,
de bakker smiet de bôle del,
de graver stapte út it grêf,
de berntsjes seachst út skoalle gean,
de swarte krieën skrasten skel,
mynhear pastoar stiek op syn stêf…
elk seach en harke nei de rûs.

It wie elk oan te sjen,
de nekke dy’t de holle droech,
de noastergatten withoeheech,
de eagen mei in frjemde glâns,
gjin mins wie wurch of sleau of slûch,
wol dwyl, dit sicht foel harren dreech,
se rekken suver út balâns
as gie it doarp hjoed noch ferlern.

Mar mynhear pastoar liet witte:
‘It is ’t merakel fan Marije,
sy mei ús doarp wol lije.’

* Roméo Dumoulin (1883-1944)
wie in Belgyske skilder en litograaf,
dy’t in eigen printerij yn Brussel hie
Skilderij ‘Yn de loftballon’