Alles wiisde op in gleone dei
lykas allinnich yn Asnières
foarkaam, triljend hjit,
de situaasje wie dernei
om dêr te libjen of te stjerren.

Swittend fuorre hy it lôgjend fjoer
mei koalen om mar gong te hâlden
oer de brede stream;
hy wist, it libben hat gjin doer,
in masinist is faak ferkâlden.

Sy flanearre by de weachjes lâns
mei ’t parasoltsje foar de sinne,
dreamend oer de stream
fan libben, reitsjend út balâns
troch reek en roet, swart oer har hinne.

Skilderjend seach hy it streamen oan
fan wetter, reek en ek it libben
tusken read en swart,
der wie in juster, mar in moarn?
Hjoed hjit moarn kâld, wat noch te stribjen?

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘Brêgen by Asnières’