Wie komt niet als de palmen wenken,
geeft aan ’t ruisend water geen gehoor?
Van droombeeld naar oase,
waar muren kunnen ermee door
om steunend Allah te gedenken.

De straat geeft leven aan de stilte
met een doorgang naar verdieping, bron
voor later de extase:
wild dansend in de avondzon
en zich bedrinkend aan de kilte.

Ze zijn zich aan het voorbereiden,
dromend dat de beelden kwamen uit:
oase tot verbazing
van iedereen en tot besluit
moet één zich aan de zegen wijden.

* Maurice Bompard (1857-1936)
Schilderij ‘Straat in de oase van Chetma’