De kjeld driuwt boeren nei it iis,
wylst boargers streekje om de priis.

De winterloft drukt klinten del
en lit de dakken kreakje,
troch de gatten beart de wyn,
gjin skoarstien wol mear rikje
yn it hurdstee sûnder fjoer;
bliuw dan der mar ris yn…
‘It bloed moat streame,’ seit de boer.

Hy driuwt syn kroas de dwersfeart op
mei iis oant op ‘e boaiem,
skoot de redens harren ta:
‘Byn ûnder, want dan ha jim
yn de bealch it eigen fjoer,
sa moatte wy it ha
mei streamend bloed nei poat en kloer.’

De stad verrijst en zint het wel
dat vorst het ijs laat kraken
bij het draaien van de wind,
de roep klinkt van de daken:
‘Kom massaal, neem mee je buur,
het is het ijs dat bindt,
schaats los je lijf, een warme kuur.’

* Skilderij ‘Winterlânskip'(1646)

** Schilderij ‘IJsvermaak bij Amsterdam’ (1589)