De loft is swier fan neijierskjeld,
dy’t krûpt troch klean en stive lea
wannear’t dy rjochtsje foar in amerij
nei ’t bitelûken út it hurde fjild:
‘Marije, harkje nei ús bea,
dat jûn de kroechbaas hâldt him rij,
twa slokjes foar in karre biten.’

En is de lêste byt fan ’t fjild,
dan is de loop nei Sjef syn kroech,
wat waarmte langer as in amerij,
net dat de bûsen skuorre fan it jild,
mar nei it wurk is ’t kielsgat droech
en Sjef syn eagen steane rij,
men rispet yn in golle rite.

Wat no, twa frjemden oer de flier,
grif út ‘e stêd, dat rûkt men sa,
de rook fan út mei Jan en alleman,
allinnich rispje romers mei fertier,
dêr giet it daliks ek op ta…
baas Sjef, wat seisto hjir no fan…
twa glêzen tee, o leave Tite!

* Emile Claus (1849-1924),
in Belgyske keunstner, skildere
op in doek fan 320 x 480 sm.
‘De biterispinge’.

* Evariste Carpentier (1845-1922)
wie in Belgyske skilder
dy’t foaral bekend waard
mei syn lanlike tafrielen.