De wrâld is gek,
mar ik bin ’t net,
lit my mar rinne,
want ik bin jong,
gean troch foar slet,
myn eigen gong.

De man skyt jild
dat ik gau hein
om wat te winnen,
‘k gean troch foar hoer,
ha wolris lein,
mar no is ’t oer.

Wêr’t ik ek kom,
’t is mei geweld,
dêr stekt it hinne,
‘k gean troch foar heks
dy’t berntsjes stelt
en noch mear geks.

In grutte bek
dy’t alles fret
en dan mar stinne,
‘k gean troch foar fraat,
mar ‘k bin net fet,
dus gekkepraat.

’t Is oeral fjoer,
mar ik rin troch,
’t komt fan de sinne…
ik pyromaan?
Ek dat dan noch,
wat soe it jaan?

It docht my neat
dat ‘k meunsters sjoch,
lit my mar rinne                                    * Pieter Bruegel de Oude (1527/1528-1569)
fan stek nei bek,                                  waard ek wol ‘Pier den Drol’ neamd
ik libje noch,                                        fanwege syn ‘drollige’ (grappige) tafrielen,
bin dochs net gek?                               dy’t lykwols in djippere betsjutting hawwe.