Dêr sit se oanklaaid op ‘e troan,
mar achter stiel en skoattel,
Kasjtsejej, dochter fan de tsaar,
noch hat se op har gouden kroan,
mar ’t foarlân is de woartel.

Har selskip is sabeare tsaar,
de macht dy’t har tamtearret
mei ’t kromme rustich Russysk swurd,
sy faam, sa faai mei him as faar,
in takomst dy’t mislearret.

Wa keart de jonge tsaresoan,
gjin stielen doar of skoattel:
‘Kasjtsejej, frou fan ’t frije folk,
sjoch ’t daagjen fan de nije moarn,
‘k hear ’t koeren fan de toartel.’

Sa sil it Russysk folk as faam,
befrijd fan ieuwen lijen
yn ’t selblok fan de stielen faar,
de woartel ruilje foar de flam,
dy’t lôget nei lang swijen.

* Viktor Michajlovitsj Vasnetsov (1848-1926)
begûn syn karriêre mei realistyske skilderijen,
letter lei er him ta op it útbyldzjen
fan myten, mearkes en leginden.