It giet net oars as al altyd:
de ierde draait yn it hielal
syn rûntsjes om it grutte ljocht,
ien út miljarden of noch mear;
de sinne komt as reade bol
moarns op, begjint hjoed wer mei nocht,
lûkt him neat oan fan it ferkear.

Ik sjoch it en it rekket my:
it jaget troch op de A-7,
it kin net oars, ik wit it wol,
se hawwe op ‘e dyk gelyk,
’t is yn ’t belang fan ’t hiele lân,
mar ’t reid is fan de sinne fol,
in eigen gouden keninkryk.