Hy fong yn stilte foar de stoarm,
om’t fisken al yn ûnrêst reitsje
lykas fûgels op ‘e wyn;
de fiere wolk koe noch neat meitsje,
kriich de gong der mar net yn,
lykwols de sinne sloech alarm.

De beammen rjochten doe de rêch,
de poel sloech los yn wylde weagen,
want ynienen wie der wyn
mei fûgels dy’t noch amper fleagen,
saaiden oer, de fierte yn,
foar skipbrek hielendal gjin each.