Doe gie ik nei it Frysk Jeruzalem,
dêr’t wyn de krêft is fan it brûzjen
oer de mar, it heil fan Snits;
ynienen hearde ik in sûzjen,
seach har sweven yn in flits,
de geast fan wyn, noch sûnder stim.

En fierder rûn myn paad fan op ‘e syk
nei lea en geast, net skieden bliuwe,
mar in ienheid wurde op it feest;
ik fûn ’t ynienen by de liuwen,
ynspiraasje fan it beest,
oranje âljend oer de dyk.